'It libben yn Nederlân is moai'

It is in kleurich, fleurich kleurpalet. Oan 'e muorren fan 'e wenkeamer en sliepkeamer fan Antonina Kamenchuk oan 'e Trimbeets yn Gorredijk ferskate skilderijen en posters mei de meast ferskillende kleuren. De posters mei seefroulju binne út in online winkel, de skilderijen binne fan 'e 27-jierrige bewenner sels. "Ik wit net wêrom, mar ik hâld fan seefroulju. En de keamer koe wol in bytsje kleur brûke," seit de Oekraynske. 

Flechte mei allinnich in rêchsek

De útbûnte kleuren steane yn skril kontrast mei de piktswarte reden foar de oankomst fan Antonina en har mem yn Nederlân trije jier lyn. De Russyske ynvaazje fan Oekraïne makke it libben ûnmooglik yn Irpin syn berteplak. "Miskien is der noch mar 20 prosint fan 'e stêd oer. De Russen hawwe alles fernield." 

Yn it earstoan hope Antonina yn Oekraïne te bliuwen, mar har eigen hûs rekke ek slim skansearre troch de Russyske bombardeminten. Har mem, dy't lijt oan in auto-ymmúnsykte, hie gjin oare kar as te flechtsjen. Mei in rêchsek mei allinnich in laptop, jeans, in trui en in pear persoanlike dokuminten liet se har earder goede en rêstige libben efter har. "Wy tochten dat wy nei in pear wiken werom kinne soene, mar dat die bliken net it gefal te wêzen." Har fjouwer katten bleauwen by har doetiidske buorlju. 

It hûs oan de Trimbeets is Antonina har twadde yn Gorredijk en it tredde yn Nederlân. "Wy binne fia Poalen nei Eindhoven flein. Ik koe de skilders Rembrandt en Van Gogh allinnich út Nederlân." De kar foar Nederlân wie tafal. "Ik wurke as tekstschriuwer foar in Dútsk bedriuw en immen út Nederlân wurke dêr ek. Hy advisearre ús om hjirhinne te kommen." 

Trettjin flechtlingen ûnder ien dak 

Antonina, dy't foar it útbrekken fan 'e oarloch yn Kiev ôfstudearre wie mei in mastertitel yn it Ingelsk, fûn harsels Sykje op it ynternet in hûs yn Noardwâlde. "Wy koenen fjouwer moannen by minsken yn harren eigen hûs bliuwe. Dêrnei koenen wy in jier fia partikulieren yn in hûs yn Gorredijk wenje. Sûnt novimber ferline jier wenje wy mei 11 oare flechtlingen út Oekraïne op 'e Trimbeets. Earst dielden myn mem en ik dizze keamer, mar dy wie eins te lyts. No hat sy har eigen keamer. Ik diel de badkeamer mei myn hier; de keuken wurdt brûkt troch alle bewenners." It hûs, in healfrijsteande wenning, waard earder brûkt as fersoargingshûs en is no ien fan 'e huzen dy't de gemeente Opsterlân hiert fan wenningkorporaasje Elkien foar de opfang fan flechtlingen.

Yn Gorredijk hat Antonina har libben fluch oppakt. "Mei in soad help fan 'e ynwenners fan Gorredijk, de gemeente en Code Hans (frijwilligersorganisaasje, red.)." De Oekraynske learde Nederlânsk en jout no taalles oan oare flechtlingen. "Ik haw hjir nije freonen makke en ik haw in Nederlânske freon. Wy trouwe yn juny! It libben is hjir moai. Ik mis Oekraïne net echt. No ja, miskien it iten, mar ik hâld ek hiel fan 'e Nederlânske hapkes," laket se. 

Nimmen wist fan in húsfestingprobleem yn Nederlân 

Foar in protte Oekraïners is it ûnwis wat der begjin takom jier barre sil, as de spesjale ferbliuwsregeling dêr't se ûnder falle ferrint. "It is foaral lestich foar âlderein," wit Antonina. Se wit dat in part fan 'e Nederlânske befolking net bliid is mei de húsfesting fan harren lângenoaten en dat it foar in protte ynwenners lestich is om in hûs te finen. Se mijt kontakt mei minsken dy't negative opmerkings meitsje oer de flechtlingen. "It is spitich dat der problemen binne mei húsfesting yn Nederlân. Fansels hawwe oare flechtlingen en ik dêr net oan tocht doe't wy ús lân ferlieten. Elkenien tocht dat wy nei in skoftke weromkomme soene." 

Antonina sjocht har takomst yn Nederlân. "Ik wol stabyl bliuwe yn myn holle. De oarloch is in trauma wurden. Ruslân en no Amearika, mei presidint Trump, spylje in spultsje mei it libben fan Oekraïners. It sil noch net foarby wêze." In nij libben, ynklusyf in oar hûs, wachtet yn Drachten, it wenplak fan ferloofde Sybren. "Myn mem sil hjir op Gorredijk bliuwe. Gelokkich is Drachten tichtby."