27 Sint Petruskerk

De Sint Petrus tsjerke, bewesten it doarp Ureterp op in dekzânrêch, waard om 1250 hinne boud as katolike tsjerke troch de sistersjinzers. Sy bouden fanút kleaster Mariëngaarde by Hallum op ferskate plakken yn Fryslân tsjerken en úthôven. Nei de Reformaasje yn 1580 waard it in protestantske tsjerke. De Sint Petrus tsjerke is in ienbeukige rjocht sletten sealtsjerke mei in ungegliederde, swiere westtoer. De toer datearret, krekt as de súdmuorre, út de trettjinde iuw. De toer hat gjin fûneminten, mar is los pleatst op in bult sân. Troch de dikte fan de muorren, ûnder 160 sm en boppe 70 sm dik, koe de toer iuwenlang yntakt bliuwe. Yn it muorre wurk binne ljochtspleten oanbrocht en boppe yn hat elke side in rûnbogich galmgatpear. It sealtek fan de toer is bedekt mei dakpannen mei dêr op in wynwizer yn de foarm fan in hynder. Oan de binnenkant stiet de yngong nei de toer yn in spitsbôgenis mei oan werskanten rûnbôgenissen. Yn de hoeken fan de benedenromte binne noch restanten fan in koepelgeweld sichtber middels de muralen (bôge tusken twa gewelf flakken) en pendentiefs (boldriehoek dy't de romte ferbynt mei in rûne koepel). It traljewurk yn de doar dy't liedt nei de benedenromte toant dat dizze brûkt waard as kerker. Tusken sawat 1600 en 1766 hongen der twa lûdklokken yn de toer. 

Troch de minne steat fan de toer waard yn 1766 besletten in klokkestoel te pleatsen, dy't earst foaroan by de lytse yngong stie. Letter waard dizze efter de tsjerke pleatst fanwegen klachten oer op hol sloane hynders troch it lûd. Sûnt 2008 is de klokkestoel yn besit fan gemeente Opsterlân. De tsjerke hat diverse feroarings ûndergien. Oarspronklik werd de tsjerke boud mei grutte Fryske reade kleastermoppen. Grutte dielen fan de tsjerke waarden

om 1800 hinne fernijd. De noardmuorre, mei waalstiennen beklamme, bestiet út brede, troch lisenen skieden fakken, mei elk in rûnbôgefinster mei in fyn roedefak. Oan de westkant befynt him in ferdjippe, rûnbôgige yngong mei dûbele doar. Oan de eastlike kant fan de muorre sit in tichtmitsele yngong en der siet in rûnbôgige iepening; wierskynlik giet it om in hagioskoop (in iepening dy't leger pleatst is as de oare finsters foar ekstra ljochtinval of bedoeld om tsjerkegongers sicht te jaan op bysûndere foarwerpen of hannelingen). Boppe-yn de muorre is in profilearre stiennen gootlist sichtber dy't oan de westlike kant einiget yn in nije, klassyk oandwaande, kroanlist. Oan de binnenkant is de nissegeleding likegoed sichtber.

Yn 1913 waard de tsjerke restaurearre. Yn de jierren '50 is de toer restaurearre en is doe wer mei de oarspronklike kleastermoppen yn âlde steat werombrocht, al binne der dielen ûnderyn dy't reparearre binne mei lytse brune bakstiennen. Ek yn 2014 hat der in restauraasje plakfûn, wêrby't ek it ynterieur meinommen is. It plafond is flak en fan hout. Ek de flier is foar it grutste part fan hout. Ter hichte fan it koar is de flier betegeld mei dêryn trije grêfstiennen. De banken binne ferskate kearen ferpleatst. 

De ynventaris bestiet ûnder mear út in santjinde-iuwske ikehouten preekstoel mei moai houtsnijwurk en trije bysûndere predikantbuorden yn art-deco styl. De preekstoel is inkelde kearen ferpleatst en stiet sûnt 1887 op it hjoeddeiske plak. Doe is ek yn de rjochte eastlike muorre in grut neogotysk spitsbôgeraam pleatst. It oargel is boud yn 1904 troch de firma Bakker & Timmenga út Ljouwert en ûndergie yn 1980 in restauraasje.

De tsjerke wurdt brûkt foar religieuze aktiviteiten.