27 Sint-Piterskerk

De Sint-Petruskerk, westlik fan it doarp Ureterp op in sânrêch, waard om 1250 hinne boud as in katolike tsjerke troch de Sistersjinzers . Sy bouden tsjerken en bygebouwen op ferskate plakken yn Friesland fanút it kleaster Mariëngaarde by Hallum. Nei de Reformaasje yn 1580 waard it in protestantske tsjerke. De Sint-Petruskerk is in ienskipige, rjocht sletten halltsjerke mei in ûngearfoege, swiere westtoer. De toer datearret, lykas de súdmuorre, út 'e trettjinde iuw. De toer hat gjin fûneminten, mar stiet los op in sânheuvel. Troch de dikte fan 'e muorren, 160 sm dik oan 'e ûnderkant en 70 sm dik oan 'e boppekant, koe de toer ieuwenlang yntakt bliuwe. Ljochte sleatten binne makke yn it metselwurk en elke kant hat in pear rûnbôgefoarmige lûdsgatten oan 'e boppekant. It sealdak fan 'e toer is bedekt mei dakpannen mei in waarwizer yn 'e foarm fan in hynder derop. Oan 'e binnenkant is de yngong fan 'e toer yn in spitsbôgenis mei rûnbôgenissen oan beide kanten. Yn 'e hoeken fan 'e legere romte binne noch resten fan in koepel sichtber troch de muorreskilderingen (bôge tusken twa ferwulftflakken) en pendentiven (bolfoarmige trijehoek dy't de romte ferbynt mei in rûne koepel). It latwurk yn 'e doar dy't nei de legere romte liedt lit sjen dat it as in kerker brûkt waard. Tusken sawat 1600 en 1766 hongen twa klokken yn 'e toer. 

Fanwegen de minne steat fan 'e toer waard yn 1766 besletten om in klokketoer te pleatsen, dy't yn earste ynstânsje oan 'e foarkant by de lytse yngong stie. Letter waard dy efter de tsjerke pleatst fanwegen klachten oer hynders dy't wyld rûnen fanwegen it lawaai. Sûnt 2008 is de klokketoer eigendom fan 'e gemeente Opsterlân. De tsjerke hat ferskate feroarings ûndergien. Oarspronklik waard de tsjerke boud mei grutte Friese reade kleasterstiennen. Grutte dielen fan 'e tsjerke waarden

renovearre om 1800 hinne. De noardlike muorre, beklaaid mei Waalstiennen, bestiet út brede seksjes dy't skieden wurde troch lesenen, elk mei in rûnbôgefinster mei in moaie glêsroedeferdieling. Oan 'e westkant is in ferdjippe, rûnbôge yngong mei dûbele doarren. Oan 'e eastkant fan 'e muorre is in tichtmitsele yngong en wie der in rûnbôge iepening; dit is wierskynlik in hagioskoop (in iepening dy't leger pleatst is as de oare finsters foar ekstra ljocht of bedoeld is om tsjerkegongers útsjoch te jaan op spesjale objekten of aksjes). Boppe-oan 'e muorre is in profilearre stiennen goate sichtber dy't oan 'e westkant einiget yn in nije, klassyk útsjende kroanlist. Oan 'e binnenkant is ek it nisdiel sichtber.

Yn 1913 waard de tsjerke restaurearre. Yn 'e jierren 1950 waard de toer restaurearre en waard doe werombrocht nei syn oarspronklike steat mei de orizjinele kleasterstiennen, hoewol der ûnderoan dielen binne dy't restaurearre binne mei lytse brune stiennen. In oare restauraasje fûn plak yn 2014, dy't ek it ynterieur omfette. It plafond is flak en makke fan hout. De flier is ek foar in grut part fan hout. Op 'e hichte fan it koar is de flier tegele mei trije grêfstiennen deryn. De banken binne ferskate kearen ferpleatst. 

De ynventaris omfettet in ike preekstoel út 'e santjinde iuw mei moai houtsnijwurk en trije spesjale preekboerden yn art-deco-styl. De preekstoel is ferskate kearen ferpleatst en stiet sûnt 1887 op syn hjoeddeiske lokaasje. Doe waard ek in grut neogoatysk spitsbôgefinster yn 'e rjochte eastlike muorre pleatst. It oargel waard yn 1904 boud troch de firma Bakker & Timmenga út Leeuwarden en waard yn 1980 restaurearre.

De tsjerke wurdt brûkt foar religieuze aktiviteiten.