27 Sint-Piterskerk

De Sint-Piterstsjerke, westlik fan it doarp Ureterp op in sânrêch, waard om 1250 hinne boud as in katolike tsjerke troch de Sistersjinzers . Sy bouden tsjerken en bygebouwen op ferskate lokaasjes yn Friesland fanút it kleaster Mariëngaarde by Hallum. Nei de Reformaasje yn 1580 waard it in protestantske tsjerke. De Sint-Piterstsjerke is in ienskipige, rjochte halltsjerke mei in massive, ûnsegmentearre westtoer. De toer datearret, lykas de súdmuorre, út 'e trettjinde iuw. De toer hat gjin fûneminten, mar stiet losjes op in sânheuvel. De dikte fan 'e muorren - 160 sm oan 'e ûnderkant en 70 sm oan 'e boppekant - liet de toer ieuwenlang yntakt bliuwe. Ljochte spleten binne yn it metselwurk ferwurke, en elke kant hat in pear rûnbôgefoarmige lûdsgatten oan 'e boppekant. It geveldak fan 'e toer is bedekt mei pannen en bekroand mei in waarwizer yn 'e foarm fan in hynder. Binnen is de yngong fan 'e toer yn in spitsbôgenis flankearre troch rûnbôgenissen. Yn 'e hoeken fan 'e ûnderste keamer binne oerbliuwsels fan in koepel noch sichtber troch de muorreskilderingen (in bôge tusken twa ferwulften) en pendentiven (in sfearyske trijehoek dy't de keamer ferbynt mei in rûne koepel). It roasterwurk yn 'e doar dy't nei de ûnderste keamer liedt, jout oan dat it as in kerker brûkt waard. Tusken sawat 1600 en 1766 hongen twa klokken yn 'e toer. 

Fanwegen de minne steat fan 'e toer waard yn 1766 besletten om in klokketoer te pleatsen, dy't earst foar de lytse yngong stie. Letter waard dy efter de tsjerke pleatst fanwegen klachten oer hynders dy't wyld rûnen fanwegen it lawaai. Sûnt 2008 is de klokketoer eigendom fan 'e gemeente Opsterlân. De tsjerke hat ferskate ferbouwings ûndergien. Oarspronklik waard de tsjerke boud mei grutte Friese reade stiennen. Grutte dielen fan 'e tsjerke binne werboud.

Om 1800 hinne renovearre. De noardlike muorre, beklaaid mei Waalstiennen, bestiet út brede traveeën dy't skieden wurde troch pilasters, elk mei in rûnbôgefinster mei in moaie glêsroede. Oan 'e westkant is in ferdjippe, rûnbôge yngong mei dûbele doarren. Oan 'e eastkant fan 'e muorre is in tichtmitsele yngong en in rûnbôge iepening; dit wie wierskynlik in hagioskoop (in iepening dy't leger pleatst is as de oare finsters foar ekstra ljocht of bedoeld is om tsjerkegongers útsjoch te jaan op spesjale objekten of aktiviteiten). Boppe-oan 'e muorre is in profilearre stiennen goate sichtber, dy't oan 'e westkant einiget yn in nije, klassyk útsjende kroanlist. De nisseksje is ek oan 'e binnenkant sichtber.

De tsjerke waard yn 1913 restaurearre. Yn 'e jierren 1950 waard de toer restaurearre en werombrocht nei syn oarspronklike steat mei de orizjinele kleasterstiennen, hoewol guon dielen oan 'e ûnderkant reparearre waarden mei lytse brune stiennen. In oare restauraasje fûn plak yn 2014, dy't ek it ynterieur omfette. It plafond is flak en makke fan hout. De flier is ek foar in grut part fan hout. De koarflier is tegele en hat trije grêfstiennen deryn set. De tsjerkebanken binne ferskate kearen ferpleatst. 

De ynventaris omfettet in 17e-ieuske ike preekstoel mei prachtige bylden en trije unike preekstoelbuorden yn Art Deco-styl. De preekstoel is ferskate kearen ferpleatst en stiet sûnt 1887 op syn hjoeddeiske lokaasje. Doe waard ek in grut neogoatysk spitsbôgefinster yn 'e rjochte eastlike muorre pleatst. It oargel waard yn 1904 boud troch Bakker & Timmenga út Leeuwarden en waard yn 1980 restaurearre.

De tsjerke wurdt brûkt foar religieuze aktiviteiten.